Al ruim 30 jaar woont de heer Clements met zijn vrouw in Garrelsweer. We vroegen hem om een interview. In plaats daarvan stuurde hij ons de volgende brief.
“De dreun van Huizinge schudde ons allemaal wakker. Pas toen begon het drama echt. De NAM wilde niks, maar onder grote druk is het herstel eindelijk begonnen. Ik hoor nog minister Kamp in Loppersum: ‘herstel van vertrouwen en vertrouwen in herstel’. Dat vertrouwen is nog steeds ver te zoeken, we zijn voortdurend belazerd en voorgelogen door de regering, de NAM, CVW en noem al die instanties maar op. Mijn eerste schade moest ik 13 keer opnieuw opvoeren en is pas na 2,5 jaar eindelijk geaccepteerd. En toen kon eindelijk een begin worden gemaakt met het eerste herstel. Ik heb dus 2,5 jaar in een levensbedreigende situatie geleefd! Vanuit de NAM werd tussendoor druk uitgeoefend om maar te tekenen. Waar slaat dit op? Zij hebben mijn eigendommen vernield en pas als het hersteld is, teken ik en niet eerder.
Kommer en kwel
Dat herstel ging gelijk mis omdat in de opdracht van de NAM aan de aannemer alleen de loods werd genoemd en niet ook ons huis. Dus kwam er alleen een nieuwe gevel in mijn schuur en kon ik de strijd opnieuw beginnen om ook mijn huis op orde te krijgen. Nog een schoorsteenbrand er tussendoor, waarbij ik bijna mijn huis in vlammen op zag gaan. De heren waren vergeten mijn schoorsteen te controleren die in stukken geschud achter de betimmering lag. Kortom: kommer en kwel.
En dan de schade-expert uit Appingedam die aangaf dat scheuren in de buitenmuur wel voor vergoeding in aanmerking kwamen, maar niet diezelfde scheur aan de binnenkant. Dat soort experts werd duidelijk met een opdracht de straat op gestuurd om zo min mogelijk uit te keren. En dan wel zes schaderapporten per dag en ’s avonds het standaardverhaal doorsturen naar de NAM. Bingo!
Vries maar dood
In december heb ik mijn laatste schades doorgegeven. Ik kreeg direct een mail, dat het nog wel anderhalf jaar kan duren eer ze mijn schademelding in behandeling nemen, in plaats van de wettelijke 8 weken. Dat is toch ongehoord. De deuren in mijn huis klemmen en de buitendeuren zijn ontzet door de bevingen en tochten vreselijk. Er is niet tegenaan te stoken, maar het ergste is nog dat ze zo erg klemmen, dat we ingeval van een beving niet binnen de wettelijk vastgelegde termijn ons huis uit kunnen vluchten. Voor zover dat nog mogelijk is op onze leeftijd; we zijn 74 en 77 jaar. Dus een verzoek tot prioriteit ingediend via de onafhankelijk raadsman. Gisteren het antwoord gekregen van het IMG: ‘Beste oudjes, vries maar dood of blijf maar lekker onder je ingestorte woning liggen, je moet anderhalf jaar wachten.’ We vermoeden dat we dit niet meer gaan meemaken. Stoppen de bevingen nu de gaswinning stopt? Ik geloof die sprookjes niet meer. Ondergronds is de vernieling groot. De NAM is straks weg, iedereen krijgt wat geld en Groningers bekijken het maar. De gevolgschade is voor jullie. Dat is mijn inzicht zo voel ik het na al die jaren strijd.
Bij een goede kennis van mij is het huis verkeerd aangepakt. De aannemer adviseerde een nieuw dak, de adviseur kwam met een staalconstructie onder het dak. Nu schrikken de mensen de hele nacht wakker van het geknal in de staalconstructie. Staal zet harder uit dan hout. De grove fout is nog steeds niet hersteld ook al heeft Stut-en-Steun dit al ruim drie jaar onder handen.
Ik vind dat de NAM het vanaf het begin af verkeerd gedaan heeft. Ze hadden de schade in overleg met lokale aannemers moeten laten repareren, zonder al die adviseurs die vanuit de theorie redeneren en geen enkel besef hebben wat er in de praktijk aan de hand is. “Ik ben bestolen, voorgelogen en bedrogen door de graaihanzen in Den Haag.”
Dit artikel verscheen ook in de 16e GBB-krant